پیش بینی پذیرش مجدد بیماران بر اساس شاخص lace در بخش داخلی بیمارستان هاجر شهرکرد

زمینه و هدف: پذیرش های مجدد بیمارستانی به علت تأثیر بر روی هزینه ها و کیفیت مراقبت های بیمارستانی و تحمیل بار اضافی برای بیماران و خانواده هایشان، یکی از موارد نگران کننده برای بیماران، فراهم کنندگان مراقبت و بیمارستان ها به حساب می آیند. این مطالعه با هدف پیش بینی پذیرش مجدد بیماران بر اساس شاخص lace در بخش داخلی بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی از بهمن 1391 تا خرداد ماه 1392 انجام شد، احتمال پذیرش مجدد بیماران بستری شده در بخش داخلی بیمارستان هاجر شهرکرد در طول یک ماه پس از ترخیص، بر اساس داده های استخراج شده از پرونده هر بیمار و پرسش از بیمار در مورد هر کدام از مولفه های موجود در چک لیست شاخص lace در زمان ترخیص برآورد گردید. یافته ها: از تعداد 120 نفر شرکت کننده در پژوهش، 67 نفر زن بودند. میانگین مدت اقامت بیماران 3 روز بود. 4/62% از بیماران در هنگام بستری سابقه ای از بیماری های عروقی، دیابتی و کبدی در حد متوسط داشته اند. بر اساس نتایج آماری آزمون کای اسکوئر، پذیرش مجدد بیماران تنها برای گروه های سنی مختلف و دارای تحصیلات متفاوت معنی دار بود (01/0>p)؛ ولی برای جنس، تأهل، شغل، محل سکونت و بیمه تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0p>). در تحلیل رگرسیون، اختلاف نمره شاخص lace در بین افراد با سابقه پذیرش مجدد و افراد فاقد پذیرش مجدد برای تشخیص بستری مجدد دارای محدوده 611/0، خطای معیار 053/0 و معنی داری 040/0 بود. نتیجه گیری: گروه های پرخطر با توجه به تحصیلات کمتر نیاز بیشتری به آموزش مراقبت از خود دارند؛ لذا پیشنهاد می گردد، بیمارانی که بر اساس شاخص lace نمره بالای 8 دریافت می کنند. به طور ویژه در برنامه های آموزشی شرکت داده شوند.